Bu sunumda yakın Türk tarihinde “Milli Şef” ya da “İnönü Dönemi” olarak da bilinen 1938-1950 yılları arasında yaşayan Türk toplumunun dinî hayatı ve bu hayatı etkileyen faktörler politik tutum eksenli işlenmiştir. Dinî yaşayış ve davranışa, fizyolojik ve psikolojik süreçlerin yanı sıra tüm toplumsal faktörlerin katkıda bulunduğu bilinen bir gerçektir. Çalışmaya konu olan dönemde yaşanan dinî hayatın etkileşim halinde olduğu, hatta içerisinde şekillendiği sosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik atmosferden önemli ölçüde etkilendiği belirlenmiştir. Benimsenen hümanist kültür politikaları çerçevesinde din, dil ve tarih alanında yeni bir yapılanmaya gidilerek laikliğin din karşıtlığı şeklinde anlaşıldığı ve bu anlayış çerçevesinde dinî alanla ilgili ciddi yasak ve sınırlandırmaların olduğu dikkat çekmektedir. Döneme hâkim olan atmosferin birey ve toplum psikolojisine ve yaşanan dinî hayata yansımaları olduğu kadar dindarlık anlayışı noktasında günümüze yansıdığı da muhakkaktır. Bu nedenle her iki dönem açısından dine atfedilen anlam, ortaya çıkan dindarlık profilleri ve dinin boyutlarından hangisinin daha işlevsel olduğuyla ilgili analizler yapılmıştır.